اموزش پرورش مشارکت

لینک دریافت فایل خرید پایین توضیحات

فرمت فایل word  قابل ویرایش پرینت

تعداد صفحات: 32

مقدمه:

توسعه تعمیق مشارکت اهم مباحث تعلیم تربیت معاصر است. بدون تردید اگاهی نظریات مردم، دانشمندان دست اندرکاران اموزش پرورش زمینه ارتقاء مشارکت نظارت مردم اموزش پرورش هموار سازد.

رسیدن مهم مستلزم که مدیران، مجریان دست اندرکاران جهت بهینه سازی تصمیمات بهبود روش برخورداری بالاترین بهره وری ابعاد مادی معنوی، ضمن بهره گیری اطلاعات تجربیات شخصی، خود تجربیات ، ابتکارات عملکرد دیگر نظام اموزشی کشورهای مختلف که سیستم مشابه دارند توفیقاتی یافته اند نیاز ندارند. شکی نیست که تفاوت فرهنگی ، تاریخی، اجتماعی، اعتقادی جغرافیایی ملت مختلف، نظام اموزش پرورش متفاوتی وجود اورد اقتباس یک ساختار، برنامه محتوی سازمان ویا روش تربیتی یک کشور بدون توجه فرهنگ ارزش نیازهای اجتماعی اقتصادی مربوط اشتباه بزرگی که تواند یکی عوامل تهدید کننده جهت انحراف نظام شورایی اموزش پرورش باشد باید توجه داشت که کسب تجربه یافته دیگران تقلید کورکورانه متفاوت عاقلانه منش، استفاده بهره برداری تجربه دیگران است.

“ اصل امدن پیغمبر اموزش پرورش بوده است” امام خمینی (ره)

مفهوم اموزش پرورش

از اموزش پرورش تعاریف تعابیر زیادی شده است. اموزش پرورش ساز کار رسمی جامعه حفظ انتقال فرهنگ است. مفهوم اموزش پرورش فراگردی که واسطه مجموعه اعتقادات، ارزش ها، هنجارها، دانش مهارت جامعه نسل جدید منتقل گردد.

ارسطو هدف نهایت اموزش پرورش فهمیدن اندیشیدن داند.

افلاطون گوید راه تربیت درست، شهروندان باید مردمانی خردمند منطقی بار ایند گاه انان درنگ همه چیزها روشنی خواهند دید.

سقراط گوید اموزش پرورش باید دانش که موجب شکوفا شدن قدرت تفکر انسان شود اختیار وی قرار دهد، وی باور که اگاهی راستی، عمل کردن راستی پی اورد.

اموزش پرورش باید فراگرد باشد که انسان هر وضعی که دارد وضعی دیگر برتر بالا برد «بودن های» محدود «شدن های» نامحدود مبدل سازد.

تعریف مشارکت:

مک گریگو باور که «مشارکت فرایندی تفویض اختیار که معنای اساسی تفاوت اندکی دارد. حقیقت مشارکت موردی خاص تفویض اختیار که زیر دستان توجه مسئولیت خود حق کنترل انتخاب بیشتری دست اورند».

فرهنگ مشارکت:

مشارکت دیر باز یکی ابزارهای مهم زندگی انسانی همواره رو تکامل بوده است. کانون خانواده پایه مشارکت استوار هدف راه مشارکت اسانتر دست اید. ادیان الهی مذاهب گوناگون، مشارکت زمینه کوشش عبادی سیاسی پیروان خود دانند ابزار نیرومند اداری سیاسی تلقی کنند.