تحقیق عدالت اجتماعى حکومت علوى

لینک دانلود خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع :  ( قابل ویرایش اماده پرینت )

تعداد : 61 صفحه

---

 قسمتی متن : 

عدالت اجتماعى حکومت علوى

بحث عدل مباحث گسترده پردامنه فرهنگ اسلام است، چرا چنین نباشد که هر چه «هست» وامدار عدل «هستى بخش» فراخناى اسمان محدوده زمین پایه عدل قرار گرفته است. «در قران توحید گرفته معاد نبوت گرفته امامت زعامت ارمانهاى فردى گرفته هدفهاى اجتماعى، همه محور عدل استوار شده است. عدل قران همدوش توحید، رکن معاد، هدف تشریع نبوت، فلسفه زعامت امامت، معیار کمال فرد مقیاس سلامت اجتماع است».[1] یک سخن: تنها واژه اى که بیانگر نوع ربوبیت حاکمیت خالقیت ولایت خداى هستى مجموعه هستى مى باشد عدل است. یعنى شیوه ربوبیت ولایت حق اساس عدل طرز خالقیت حاکمیت او مبناى عدالت است.

اینکه اصل عدل مجموعه اصول اعتقادى شیعه جاى گرفته تنها خاطر بحثهاى کلامى معمول مدرن نیست بلکه قطعا معلول هدایتى الهى یقین اشارت ائمه عدل ـ علیهم صلوات الله ـ بوده است، زیرا عالم هستى پس نام مبارک حضرت حق که حقیقت عالم توحید ذات بى مثال، واژه اى زیبایى عظمت سعه عدل رفتارى دوست داشتنى تر ارام بخش تر عدالت وجود ندارد.

در فرهنگ مدون معارف اسلامى انچه باره عدل گفته نوشته شده تنها بعد کلامى ـ عدل الهى ـ بعد اخلاقى ـ اعتدال روحى فردى ـ بوده کمال تاسف زمینه روابط متعادل پدیده هاى طبیعى تاثیر تاثر انها که منزله عدل متن طبیعت کلید تسخیر هیچ قدمى کنون ـ البته منظر معارف اسلامى ـ برداشته نشده است. چه اینکه زمینه عدالت اجتماعى که باید گفت ثمره نتیجه مباحث قبل مى باشد جز سخنانى بسیار کوتاه کلى حداقل چند کتابى کوچک مختصر، کارى خور انجام نگرفته است. که بسیارى ایات قران متون حدیثى باب همچون رازى سر مهر ناگشوده مانده دلیل عدم تبیین بعد اجتماعى دین، فرازهاى معجزه گر دیار متشابهات ره سپرده اند. بویژه سیره علمى عملى حضرت امیرالمومنین على(ع) که بحق، جانشین حق رعایت مدیریت ولایت اساس حق عدل تحلیل تبیین مباحث پرداخته نشده است. نوشتار مرورى سخنان برخوردهاى تندیس عدالت سرفصلهایى مباحث عدالت اجتماعى اشاره نموده، تحقیق دقیق عدالت علوى توسط اساتید

بزرگوار علوم اجتماعى انتظار مى نشینیم.

مفهوم عدل بیان علوى

حضرت امیر ضمن تفسیر ایه «ان الله یامر بالعدل الاحسان ...»[2] مى فرماید: «العدل: الانصاف الاحسان: التفضل».[3] سخنى دیگر مى فرماید: «العدل انصاف».[4] گرچه سخنى دیگر انصاف مصادیق عدل قرار داده فرموده است: «ان من العدل تنصف فى الحکم».[5] چه اینکه سخنى دیگر عدل مصادیق معروف شمرده هنگام تبیین جایگاه امر معروف نهى منکر مى فرماید: «و افضل من ذلک کله کلمه عدل عند امام جائر».[6] موارد بسیارى عدل حق ذکر فرموده نحوى که گویا دو، کلمه اى مترادف مى باشند. حضرت رد عملکرد حکمین مى فرماید:

«و قد سبق استثناونا علیهما فى الحکم بالعدل العمل بالحق سوء رایهما جور حکمهما ...؛[7]

پیش انکه دو تن ـ ابوموسى عمروعاص ـ راى نادرست گویند حکمى ستمکارانه دهند، شرط ما انان که حکمشان عدالت کارشان حقیقت باشد.»

و فرازى دیگر مى فرماید:

«فانه من استثقل الحق یقال له او العدل یعرض علیه کان العمل بهما اثقل علیه؛[8]

ان کس که شنیدن سخن حق گران اید عرضه داشتن عدالت او دشوار نماید، کار حق عدالت کردن او دشوارتر باشد.»

و فرازى مى فرماید:

«اعدل الخلق اقضاهم بالحق؛[9]

به حق حکم کنندگان، دادگرترین مردمانند.»

به نظر مى رسد تعریف بسیار زیباى حضرت امیر معناى عدل تاکیدى نکته که: عدل، مراعات حق بایسته هاست. زیرا وقتى حضرت تفاوت بین عدل جود مى پرسند، مى فرماید:

«العدل یضع الامور مواضعها الجود یخرجها من جهتها ...؛[10]