تحقیق تحول بیان سینمایی

لینک دریافت فایل خرید پایین توضیحات

دسته بندی : وورد

نوع فایل :  .doc ( قابل ویرایش اماده پرینت )

تعداد : 48 صفحه

---

 قسمتی متن : 

تحول بیان سینمایی

سینما اغاز 1895 یک هنر نبود – دو سه دهه طول کشید شکل‌ها، سبک روش بیانی توسط فیلمسازان مختلفی اروپا امریکا تدریجا تجربه، کشف ابتکار شود هنر هفتم بوجود بیاید سینما مقارن اخرین سالهای دهه 1920 تقریبا همزمان تبدیل سینمای صامت ناطق زمره هنرها جا دهد. واقع تدریج منتقدان هنرمندان سایر رشته نگاهشان سینما عنوان یک هنر بدیع که تواند ادبیات، تئاتر، موسیقی نقاشی برابری کند معطوف شد. گرچه فیلم صامت سیاه سفید قادر پوشش حوزه وسیعی بیان سینمایی هستند ولی پیدایش صدا، یک همه بعد پیدایش رنگ، 1950 پرده عریض تحول پرشتاب تر پیچیده تر کردند وسعت عمق بیشتری هنر سینما دادند امکانات بیانی بیشتری فرا پیش گذاشتند.

ویژگی بنیادی سینما لحاظ یک وسیله بیان

1- حرکت: وجود واقع توهم وجود حرکت یکی ویژگی‌هاست. انجایی که (به جز مواردی که عمدا سرعت حرکت تصاویر کند تند شوند که هر یک قصد منظور خاصی است) سرعت حرکت اشیاء بازیگران هر قاب فیلم واقعیت بیرونی که ما شناسیم دقیقا برابری کند رویداد داخل قاب واقعی نظر می‌رسد. ویژگی همینطور باعث شود که تصویر فیلم همیشه زمان حال نظر برسد، انواع حرکت.

2- شرایط روانی فضایی دیدن فیلم: شرایطی که چه منزل سالن سینما همه چیز چیرگی عاطفی روانی فیلم بیننده مهیا شود. چون بیننده انتخاب دیدن یک فیلم خودش محیط حقیقی بیرون جدا کند دست فیلم رویدادهای سپارد. حال اگر اتفاق سالن تاریک باشد پارازیت حداقل برسند وابستگی بیشتر بیشتر شود.

واقعگرایی توهم زندگی – حرکت سوژه کادر عمق کاربرد صدا حضور همه جا همواره زبان حال

3- صراحت: صراحت یک نما ناشی نیرویی که حفظ توجه کامل تماشاگر دارد یعنی توجه تکه واقعیت که پرده نشان داده شود. خارج فضای فیلم توجه انسان پدیده ها، صداها، حرکت امور جاری پراکنده ناپیوسته است. اما هنگام تماشای فیلم تماشاگر ناگزیر بخش واقعیت که برایش انتخاب شده توجه کند. مثل حرکت میدان انقلاب. حالا تصویر کنیم که یک دوربین جای چشم ما باشد. حرکت دوربین نزدیک شدن دور شدن هایش موضوعات چیزی وجود نداشت. ضمن قاب محدود کننده سینما چشم بازیگوش،‌ متفاوت واقعیت محصور کند اما زندگی عادی عبور یک مشخص گوشه چشم نئون یک مغازه جهت نگاه ما عوض کند ولی سینما صراحتا قاببندی اش تکه نظر خود واقعیت اختیار بیننده گذارد. حرکت. ولی سینما بوسیله تدوین امکان بوجود می‌اورد که تعداد زیادی تصویر که زمانها مکانهای گوناگون گرفته شده زمانی کوتاه بدون نیاز جابجایی صورت پیاپی ببینیم مقایسه زبان گفتاری زبان سینمایی باید گفت زبان سینما واجد صراحت ولی مقابل ابهام بیشتری دارد یعنی چی؟

در سینما چیزهای معین خاصی نشان داده شوند ولی گفتار واژه تنهایی قابلیت عام بودن دارند یعنی واژه گنجد که «پسر خوب» عبارت مشخص خاصی ذهن نمی اورد ولی وقتی تصویر یکی دانشجویان ببینیم متوجه شویم که اقا بیان سینمایی صراحت بیشتر دارد فقط خود اقاست. اما خوب بودن چی؟ تصویر اقا مقابل چیزی خوب بودن او نمی تواند نشان دهد تواند باعث ابهام شود. همین تماشاگر هنگام دیدن فیلم عموما دنبال پیدا کردن معنا نسبت دادن تعبیر خاصی تصویر است. واقع تصویر نشان دهد ادبیات وصف کند. همین دلیل فیلمساز مثلا نما Naration استفاده کند.

2- واقعگرایی

واقعگرایی بیشتر مربوط کار ماشینی وسایل نمایش هنر ضبط کننده است. یعنی دوربین (اعم مگاتیو، ویدئو دیجیتال) بخش‌هایی فضا حرکت فواصل ثابت معین ثبت کند دستگاه نمایش (اپارات، تلویزیون ...) سازو کاری فراهم کنند که همین شکل همین ترتیب بخش واقعیت ترکیب شوند حرکت بازسازی کنند متحرک بودن تغییر کردن لحظه لحظه تصویر شدت توهم مثل صدا باشد (مثل تصاویر یک ابشار صدای ان) حس واقعگرایی شدید شود. ضمنا پسر سپکتیو اشیاء ثابت متحرک واقعگرایی دو چندان کنند اینکه تصاویر فیلم تقریبا همیشه دوبعدی دیده شوند ولی حرکت اشیاء عمق کوچکتر شدنشان (و برعکس) احساسی عمق برجستگی بیننده دهد که تجربه زندگی عادی او همخوان است.

حرکت (رجوع موضوع قبلی) حرکت عنوان یکی اصلی خصوصیات ویژه سینما انقدر بدیهی طبیعی که عموما فراموش شود تماشاگران ویژگی یک ویژگی ذاتی سینما دانند واقع اگر عامل حرکت حذف شود عکاسی هنرهای گرافیک تبدیل کند.

چند جور حرکت داریم؟ حرکت دوربین، حرکت موضوع حرکت تدوین

حرکت تدوین یعنی چشم زدنی نقطه نقطه دید دیگری جابجا شدن حتی اگر نقطه دیدها خودشان فاقد حرکت باشند. یک فیلم معمولا نماهای کل ثابت بسیار بسیار کمتر نماهای متحرک هستند ولی حتی همین نماهای fix تدوین می‌توان احساسی حرکت دست داد که ما سعی کنیم شکلی تجربه کنیم. یعنی تغییر موضوع تصویر علاوه ضرباهنگ برش نماهایی طول احیانا متفاوت حس جلوه حرکت القا کنند.

به تناسب داستان هدف فیلم معمولا رنگ ها، فضاها، اشیا انسان‌ها، نورها صداها دائما که حال تغییر عبارتی حرکت هستند. ویژگی هنرهای نمایشی اغلب توان سراغ گرفت اما نمایش (تئاتر) صرفنظر تفاوت مثل مختصات سالن زنده بودن بازیگران دو فرق مهم سینما دارد.

1- حرکت دوربین

2- مفهوم Close up (تدوین) اگرچه سعی کنند ولی نمی شود مرتبا مفهوم نمای بسته Close up واقع تدوین رسید.

در فارسی واژه تدوین عموما مقابل واژه انگلیسی اوتینیگ کار رود مقابل واژه فرانسوی مونتاژ.