لینک دریافت فایل خرید پایین توضیحات
دسته بندی : وورد
نوع فایل : .doc ( قابل ویرایش اماده پرینت )
تعداد : 50 صفحه
قسمتی متن :
زندگی انسان بعد دنیا
خدای تعالی ما خیر میدهد که انسان دنیا که محل حیات اجتماعی اوست، عام دیگری نام برزخ سپس عالم اخرت کوچ میکند، ولی روش زندگانیش بعد دنیا، انفرادی است، یعنی ارتباطی تعاون اجتماعی ندارد کمک همکاری دیگران نیازمند نیست تنها وجود خودش تمام شوون حیاتی موثر خواهد بود.
اگر نظام طبیعی نوامیس مادی که در عالم مشاهده میشود، عوالم بعدی حکمفرما بود، ناچار باید زندگانی برزخی اخروی مانند حیات دنیوی اساس اجتماع تعاون استوار باشد، ولی انسان همینکه عالم رخت بربست، دیگر جریانات پشت سر انداخته متوجه پروردگارش میشود. دیگر اثری علوم عملی که ویژهی محیط اجتماع کار است، نمیماند، دیگر لزوم استخدام تصرف مدنیت اجتماع تعاونی سایر احکام قضاوتهایی که دنیا دارد، بیمورد خواهد بود، تنها انسان اعمالی که انجام داده نتایج نیک بد انها.
از پس چهرهی حقایق بیپرده جلوهگر شده خیر باعظمتی که اختلاف بود، ظاهر میشود. ایهی 80 سورهی مریم میفرماید:
«و نرثه ما یقول یاتینا فردا» ایهی 94 سوره انعام میفرماید: «و لقد جئتمونا فرادی کما خلقنا کم اول مره ترکتم ما خولنا کم اظهور کم ما نری معکم شفاء کم الذین کنتم زعمتم انهم فیکم شرکاء لقد تقطع ینکم ضل عنکم ما کنتم تزعمون»
و امثال ایات زیاد چنانکه میبینید اینها استفاده میشود که روش زندگانی انسان بعد دنیا عوض شده دیگر بطور اجتماع همکاری زیست نمیکند علومی که عالم اختراع کرده، بکار نمیبندد جز میوهی علم نتیجهی کار کوشش خود بهرهای نمیبرد، حقیقت اعمالش عالم ظاهر میشود پاداش انها میرسد.
کان الناس امه واحده
«ناس» یعنی تعدادی انسان که گرد جمع شدهاند. «امه» یعنی گروه انسانها گاهی مناسبتی یک نفر اطلاق میشود. ایهی 120 سورهی نحل میفرماید: «کان ابراهیم امه قنتالله» گاهی زمان نسبتا طولانی اطلاق میشود. ایهی 45 سورهی یوسف میفرماید: «و ادکر بعدامه» یعنی بعد سالها، یادش امد ایهی 8 سورهی هود میفرماید: «و لئن اخرنا عنهم العذاب الی امه معدوده لیقولن ما یحبسه» یعنی اگر عذاب ایشان چند سال تاخیر اندازیم، خواهند گفت چه مانع شده،
گاهی ملت ایین اطلاق میشود چنان که بعضی معنای ایهی 92 سورهی انبیا، «ان هذه امتکم امه واحد انا ربکم فانقون» گفتهاند: اصل کلمه «ام» فتح همزه معنای قصد لذا هر گروهی مردم گفته نمیشود، بلکه جمعیتی گفته میشود که دارای مقصد واحدی بوده واسطهی یکدیگر مربوط متحد شده باشند همین مناسبت یک فرد انسان سایر معانی اطلاق میشود.
در هر حال، ظاهر ایه دلالت دارد اینکه دورانی بشر گذشته که افراد یکدیگر متحد متفق بودند بیسروصدا زندگی میکردند، نه امور زندگی یکدیگر نزاع جنگی داشتند نه امور دینی عقاید مذهبی اختلاف تفرقهای بین ایشان وجود داشت. دلیل اینکه امور دنیوی نزاعی نداشتند، که ایهی شریفه، بعثت پیغمبران قضاوت کتاب موارد اختلاف، بعد وحدت امت رتبه دوم قرار داده شده، میفرماید: «کان الناس امه واحد فبعث الله ...» یعنی مردم گروه واحدی بودند، پس خدا پیغمبرانی فرستاد ایشان کتاب نازل کرد اختلافات ایشان حکم کند.
بنابراین اختلاف امور زندگی، بعد دوران وحدت اتحاد ایشان بوده دلیل اینکه امور دینی اختلافی نداشتند، که میفرماید: «و ما اختلف فیه الا الذین اوتوه بغیابینهم» موضوعی کتاب اختلافی نکردند، مگر کسانی که حامل بودند که بغی تعدی ایجاد اختلاف نمودند.
قاعدتا باید همینطور باشد، زیرا ما عینا میبینیم که انسان روز روز فکر دانش ترقی میکند راه علم فرهنگ پیش میرود هر عصری، پایههای اجتماع، بواسطهی ترقیات علمی عصر سابق محکمتر میشود بشر رفع احتیاجات دقیقتر استفاده مزایای حیاتی امادهتر میگردد قبال مزاحمات طبیعی بیشتر میشود، برعکس هرچه عقب برگردیم، خواهیم دید که اشنایی انسان رموز زندگی اسرار طبیعت، کمتر بوده اینکه دوران ابتدایی زندگی انسان برسیم. عصر، مسلما انسان فوقالعاده ساده میزیسته شوون زندگی مزایای حیاتی، جز اندکی برخوردار نبوده گویا معلومات، تنها علوم بدیهی پارهای مطالب نظری فکری که ادامهی حیات روزی لازم بوده، داشته است.
برای خوردن طور ساده پارهای گیاهان پناه میبرده دفاع دشمن، سنگ چوب متوسل میشده است. البته جمعیتی که زندگیشان بدین منوال باشد، چندان اختلاف فساد قابل اهمیت میان ایشان پیدا نمیشود، بلکه حالشان، حال گوسفندی که دور جمع میشوند مسکنی ارام میگیرند چراگاهی چرا میکنند چشمه ابی سیراب میشوند اگر احیانا اختلافی میانشان دهد، بسیار ناچیز خواهد بود.